Vrijwilligerswerk begonnen!

Namaste,

Dat is een tijdje geleden! De afgelopen dagen niet echt tijd gehad om jullie op de hoogte te houden, hieronder een verslag van de afgelopen dagen.

26-03
Gistervond was erg gezellig met Bischma (de gids). We hebben eerst gegeten, en daarna nog wat gedronken. We waren nog van plan om naar een club te gaan, maar dat was te laat (de 'clubs' sluiten hier om 12 uur...). Andere keer misschien! In eerste instantie leek het een goed gastgezin, de jongen gaf ons een rondleiding en beloofde ons water om ons te wassen. Helaas was dit niet mogelijk, er bleek toch geen water te zijn. We hebben het dak nog beklommen (niet erg stevig) en daarna genoten van een mooi uitzicht op Bhaktapur. Daarna was het tijd om te gaan slapen, de wekker ging de volgende ochtend om 04:30. Ik deelde mijn kamer met Bischma.
De volgende ochtend gingen we na een kop thee op stap. Eerst de andere twee vrijwilligers opgepikt, en vervolgenbs met een busje naar Kathmandu. Daar zouden we de bus naar Trisuli-Centre pakken, een van de vrijwilligerlocaties van Himalayan Encounters. Het was nog niet bekend waar we geplaatst zouden worden. Eenmaal aangekomen in Kathmandu hebben we de grote baas, Tony, ontmoet. Bijzondere man, hij komt oorspronkelijk uit Engeland. Toen werd duidelijk waar we de komende weken zouden verblijven. De twee vrijwilligsters zouden samen naar een weeshuis voor blinde en dove kinderen gaan. Ik zou n Trisuli-Centre blijven, zij gingen echter nog wel met de bus mee, om een laatste avond met z'n allen te kamperen.

Bischma is hier ook bijna elke dag te vinden (hij woont hier ongeveer..), dus dat is gezellig. Ik had al verwacht dat ik zou splitsen van de andere vrijwilligsters, maar toch jammer. Na een week intensief contact bouw je toch een band op. De mensen in Trisuli-Centre zullen ongetwijfeld ook top zijn. Na een lange busreis onze bestemming bereikt.

Trisuli-Centre is prachtig, het is vrij afgelegen en bevindt zich aan de Trisuli rivier, buiten de Kathmandu-vallei. Overal om ons heen bergen. Er zijn hier nu twee andere vrijwilligsters, een meisje uit Engeland en een meisje uit Nederland. Het meisje uit Engeland vertrekt over een paar dagen, dus ik ben in feite haar opvolger.

Verder is er iets heel slechht geregeld, de kinderen hebben de komende drie weken namelijk vakantie. Heel anders dus dan ik had verwacht, ik heb nog geen idee hoe ik mijn dag nu ga vullen, Hopelijk komt dat goed.

Eenmaal aangekomen bewgon na de lunch onze rondleiding . We zijn met een hangbrug de rivier overgestoken, en hebben onze spullen in de tenten aan de rivier opgeborgen. Vervolgens de berg opgegaan, om het kleine moslim-dorpje wat zich daar bevindt te bekijken. Deze kinderen hebben geen vakantie, dus die kan ik wel lesgeven, ook al is dat maar een uurtje per dag.

Daarna terug over de hangbrug en de 'Big Fig' bekeken, een 200 jaar oude boom, het schijnt een van de grootste bomen van Nepal te zijn. Door blikseminslag is ongeveer de helft verloren gegaan, maar hij blijft erg groot. Het deed me een beetje denken aan de boom uit Avatar. De tuinen die rond de boom liggen zijn ook prachtig, erg indrukwekkend allemaal.

Voordat Himalayan Encounters hier een locatie oprichtte, was er helemaal niks. Best bijzonder dus.

Daarna lekker gedoucht (WARM! was weer nodig). Toen gegeten, geen dal bhaat maar spaghetti. Een welkome afwisseling. Na het eten nog wat gedronken met iedereen, en toen naar de tent. Een moeilijk stuk lopen als het pikdonker is, zonder zaklantaarn (die lag in de tent). Alles leek prima te gaan, brug overgestoken, tanden gepoetst en de tent in. Toen voelde ik de pijn in mijn voet pas echt, het bleek aardig te bloeden. Samen met Louise het hele end terug gestrompeld, om mijn ontsmettingsmiddel en verband te gebruiken. Niet heel ernstig verder, was in staat terug te lopen.

Al met al ben ik blij dat ik op deze plaats verblijf, het is afgelegen maar zeker niet dood. Er komen genoeg mensen langs, maar het is goddank niet zo druk als in de grote steden, waar Himalayan Encounters ook locaties heeft.

Erg jammer van de vakantie alleen, ben benieuwd of er genoeg andere dingen te doen zijn.

Het internet is aanwezig, maar lastig om op te komen. Er is geen internet cafe. De bibliotheek heeft internet, maar is bijna nooit open. Eenb vrouw die hier werkt heeft een computer met internet, maar dit is ook allemaal lastig (ben er nu wel op).


27-03

Lekker uitgeslapen tot 8 uur, en daarna ontbeten met een omelet, eten is prima hier. Kopje thee gedronken, en toen was het tijd m afscheid te nemen van Louise en Minaxi. Jammer, maar volgens Tony was het mogelijk om ze op te zoeken bij het weeshuis, dat zou leuk zijn. Even kijken of dat gaat lukken.

Daarna gebadmintond met de kinderen, bloedheet in de zon. Verder niet veel gedaan, beetje wennen aan de omgeving.

Als ik het goed begrijp zijn de vrijwilligers vanaf zaterdag 12:00 tot zondagavond vrij, maandag begint de school weer. Net mijn kamer gezien, heel basic, best donker. Matrasje op de grond.

De staff hier is erg vriendelijk , leuke mensen waar je erg mee kan lachen. Ik heb wel door dat je hier een pro-actieve houding nodig hebt, aangezien er niet zo veel te doen is momenteel. Er zijn een paar projecten gaande, er wordt een vlot gemaakt en er is een klaslokaal dat wel een opknapbeurt kan gebruiken. Zijn vast nog wel meer dingen te bedenken, dus zal me wel vermaken. Een ander klaslokaal is al geverfd door Jenny, de Engelse vrijwilligster.

De avond was prima, na het eten (dal bhaat) nog wat gedronken. Het was de laatste avond voor Jenny.


28-03

Toen ik wakker werd merkte ik het al: er was iets niet goed. Het begon met diarree (de details bespaar ik jullie). ORS genomen, maar dat had geen zin aangezien ik het weer uitspuugde. De rest van de dag op bed gelegen, en zeer regelmatig een bezoekje aan de WC!

Geen leuke dag dus, hoop dat het morgen beter gaat. De staff hier begon gelijk over een dokter en het ziekenhuis... Hopelijk is dat niet nodig.


29-03

Vandaag voel ik me gelukkig weer beter. Niet zwaar ontbeten, dat was nog niet zo verstandig. Na het ontbijt omhoog geklommen, naar de school. We hebben het klaslokal schoongemaakt, dat was echt nodig. In de komende dagen moet het flink geschrobt worden, en daarna een paar lagen witte verf eroverheen.

Verder een wasje gedaan, en daarna met de Young Leaders gespeeld. De staff nog een beetje geholpen, en toen wrd het al weer donker.

Nog op internet geweest, ik had dit hele verhaal uitgetypt en toen viel de stroom uit, echt heel fijn...

Daarna gegeten, rijst en wat fruit, beste voor me. Daarna nog even buiten gezeten, en toen lekker vroeg naar bed.


30-03

Vandaag zou ik de moslimkinderen les gaan geven. Lotte ging trekken, dus ik zou met Bischma gaan. Na een kopje thee vertrokken we. Eenmaal aangekomen bleek dat er examens gaande waren, er werd dus geen les gegeven. De examens duren 10 dagen, en daarna 20 dagen vakantie. Heel leuk, hier kan ik dus ook geen lesgeven, erg vervelend.

Toen ontbeten, om vervolgens het klaslokaal te gaan schrobben. Alle troep eerst het lokaal uitgeveegd, en daarna de muren geprobeerd schoon te vegen. Gaat lastig zonder water, dat was er namelijk niet. Morgen ga ik proberen om een paar emmertjes water mee naar boven te slepen, hopelijk kan ik het schoonmaken dan afronden en overmorgen beginnen met schilderen. Er waren veel kinderen die me kwamen helpen, heel gezellig. Ze vroegen af en toe wel om geld, maar uiteindelijk hebben ze me gratis geholpen.

De rest van de dag veel met de Young Leaders opgetrokken, spelletjes gedaan.

Zit nu voor de tweede keer dit verhaal uit te tikken, heb er helemaal lamme handen van.

Stroom kan elk moment uitvallen, vandaar mijn gehaaste verhaal. Sorry voor de eventuele spelfouten, geen tijd voor controle!

De foto's blijf ik jullie verschuldigd, ik betwijfel of die erop komen voordat ik terug in Nederland ben, maar wie weet.

Dit was het weer voor nu, ik probeer er over een paar dagen weer wat op te zetten!

Groetjes David