Eerste week Trisuli

Namaste,

31-03

Raften dag 1
Vandaag om 06:00 opgestaan. Na een kopje thee vertrokken we met de jeep. Uurtje gereden en vanaf daar zouden we gaan raften. Na een stevig ontbijt heb ik geholpen om alles in elkaar te zetten en op te pompen. Toen we vertrokken was het 11:00, we kwamen aan om 16:00. De overnachting was in Trisuli-Centre, niet op mijn eigen kamer maar bij de rivier, in de tent.

Het raften zelf was erg leuk, veel rustige stukjes, maar er zaten aardig wat stroomversnellingen tussen. Er was een veiligheidsraft mee, die je uit het water zou halen, mocht je er in vallen. Er waren twee andere Nederlanders aan boord, verder alleen medewerkers.

Morgen schijnt het zwaarder te worden, er werd gezegd dat het ‘really dangerous’ is. We zullen zien…

Heel vroeg naar bed gegaan vanavond, normaal gesproken is er beneden bij de tenten een kampvuur. Nu was dat echter niet het geval, er was te veel regen gevallen. Gister en eergister was het in de namiddag flink aan het regenen. Helemaal niet vervelend, het koelt lekker af en de lucht is de dag erna mooi helder.


01-04

Raften dag 2
Vandaag was het een stuk zwaarder. Veel waarschuwingen om je stevig vast te houden, en vooral niet uit de boot te vallen. Op sommige punten kwamen twee rivieren samen, het was heel lastig om hier iemand te redden, aangezien de krachtige stroming je steeds terugzuigt.

Gelukkig viel er niemand uit op deze gevaarlijke stukken. Op de ‘rustige’ stukken was ik weer eens aan de beurt… Een onverwachte steen was genoeg om mij uit de boot te wippen. Ik werd gelukkig snel opgepikt door de veiligheidsboot, het was niet echt prettig in die sterke stroming met al die rotsen. Jammer genoeg zijn hier geen foto’s van.

Na de lunch was het nog een uurtje raften. Veel gezwommen, dat kon gewoon tijdens de rustige stukjes. Ik bedacht me daarna pas hoe smerig dat is, aangezien de lijken ook gewoon aan de rivier verbrand worden. Hopelijk niet deze rivier…

Eenmaal op het eindpunt aangekomen werden we opgepikt door een jeep, die ons terug naar Trisuli-Centre bracht. Verder rustig aan gedaan, en weer heerlijk dal bhaat gegeten.

Het was een bijzondere avond: een jongen hier had een bepaalde leeftijd bereikt (hij was niet jarig, ik vind het nog steeds raar), en daarom werd er een groot feest georganiseerd. De jongen was kaalgeschoren, hij was er niet zo blij mee. De hele familie was uitgenodigd, dat waren aardig wat mensen. Later op de avond was er live Nepali muziek, en er werd gedanst. Dat gaat hier anders dan in Nederland, hier dansen maar een paar mensen tegelijk, en de rest van de groep kijkt toe. Natuurlijk moest ik ook, heel fijn met mijn geweldige dans skills! Al met al was het een erg geslaagde avond, leuk om zo’n Nepalees feest meegemaakt te hebben.


02-04

Vandaag was ik van plan om de muren van het klaslokaal te gaan schoonmaken, zodat ik ze de komende dagen kan gaan schilderen. Na een ontbijt en vol goede moed de klim naar boven begonnen. Eenmaal aangekomen bij het klaslokaal bleek dat mijn gezelschap niet op prijs werd gesteld. Er was een groep Nepalese mannen aanwezig, die aan het kaarten waren. Nadat ik (met veel moeite) had uitgelegd wat ik kwam doen, werd mij verteld dat dit niet mogelijk was vandaag, en dat ik morgen maar terug moest komen. Het is grappig om te zien hoe vriendelijk de mensen blijven, ik had niet het idee dat ze boos waren. Ik heb vervolgens de lerares gezocht, maar die was nergens te bekennen. Niemand wist waar ik haar kon vinden, dus toen heb ik de zoektocht maar opgegeven en ben teruggegaan.

Er was verder niet veel te doen, ik voelde me eigenlijk een beetje nutteloos. Ik heb de staff geholpen met kleine dingetjes, en heb wat met de Young Leaders gespeeld.

Ik verveel me echter helemaal niet. Het wordt steeds leuker met de medewerkers hier, het worden echt vrienden. Er is altijd wel iemand die wat te doen heeft, dus dat is mooi meegenomen.

Toen de zon bijna onder was heb ik samen met iemand van de staff nog een wandeling gemaakt (goede gelegenheid om mijn wandelschoenen eens in te lopen!). Toch nog een aardig stukje gelopen, we waren bijna 3 uur onderweg. Hij wilde per se zijn girlfriend laten zien, vandaar de wandeling. Meneer is 21, en hij heeft een vrouw van 19, twee kinderen en twee girlfriends.

Na het eten nog wat gedronken, en toen bleek dat ik vanavond twee slaapgenoten zou hebben. Normaal gesproken delen de medewerkers een kamer, maar nu bleef het vriendinnetje van een van de jongens slapen, en dan kan je natuurlijk niet met z’n allen op een kamer. Toen we richting mijn kamer gingen kwamen we erachter dat ik mijn sleutel kwijt was, klimmen dus! Eenmaal binnen kwam ik erachter dat de sleutel gewoon in mijn achterzak zat, maar het klimmen had wel wat.


03-04

Vandaag wederom naar het klaslokaal, om de muren schoon te maken. Het mocht weer niet baten, ik kon weer niet naar binnen. Geen kaartspelende mannen deze keer. Er lag een ziek meisje voor de deur, geen probleem in eerste instantie leek me. Ze was niet blij met mijn bezoek (ik word niet echt gewaardeerd daar!), maar ging uiteindelijk toch aan de kant. Toen bleek de deur op slot te zitten (nu ineens wel?), daar was vrij weinig aan te doen. Ik heb nog geprobeerd door een raam te klimmen, maar deze zijn allemaal van binnen op slot gedaan. Weer gezocht naar de leraar, en weer zonder succes.

Eenmaal terug in Trisuli-Centre ben ik even met de manager gaan praten. Hij was met me eens dat dit belachelijk is, en hij snapte dat ik me een beetje nutteloos voelde. Vanavond gaat er iemand de sleutel halen, en als het goed is zullen er dan geen problemen meer zijn.

Vervolgens weer een wandeling gemaakt (de schoenen zijn goed ingelopen nu), en daarna geluncht. De rest van de dag de staff geholpen, niks bijzonders verder.


04-04

Vandaag is Lotte weer teruggekomen, ze was een paar dagen weg voor haar trekking. Zondag is onze vrije dag, in de ochtend heb ik toch even de Young Leaders kamer opgeruimt, om vervolgens de rest van de dag rustig aan te doen. Het was weer erg heet, iedereen was erg slaperig. We hebben veel op het balkon gelegen en wat muziek geluisterd. Verder heb ik een motorritje gemaakt, ik voel me nog steeds niet veilig op de Nepalese wegen. De weinige slow down-borden die er zijn, lijken een averechts effect te hebben. Zodra bestuurders de borden zien, nemen ze de bocht vervolgens harder.

In de avond kwamen er een paar Nepalezen langs, die mij uitnodigden om samen bij het kampvuur wat te drinken. Ze waren bezig met een project, de bedoeling is dat hier over een week een groep tandartsen komt, die vrijwillig de bewoners een behandeling geven. Goed initiatief dus, leuk om dit soort mensen tegen te komen. Het was een gezellige avond, ze spraken goed Engels dus ik was goed in staat om te communiceren. De avond kreeg een aparte wending toen de manager van de groep een paar vrouwen had uitgenodigd. Normaal gesproken is dat geen probleem natuurlijk, maar dit was anders. Toen de vrouwen gearriveerd waren werd mij gevraagd welke ik ‘wilde’. Ik heb het aanbod vriendelijk afgeslagen… De manager stond erop: “You will get laid tonight”. Ik hoefde zelfs niet te betalen. Toen besloot ik dat het tijd was om naar mijn kamertje te gaan. Het was eerst de bedoeling dat ik samen met de groep beneden in de tenten zou slapen, maar dat leek me niet zo’n goed idee.

Prostitutie komt hier veel voor. Zeker in steden als Kathmandu zijn ze in bijna elke club te vinden. Erg goedkoop: 500 rupees. Dat is omgerekend ongeveer 5 euro.


05-04

Vandaag heb ik na het ontbijt geholpen om een vlot te bouwen. De kinderen kunnen hiermee varen op de rivier. Het moet vandaag af, want morgen komt de grote baas langs.
Zwaar werk in de hete zon, maar uiteindelijk is het toch afgekomen. Hier zijn we het grootste gedeelte van de dag mee bezig geweest, verder hebben we niet veel gedaan.

Verder heb ik een Nepalese mobiel gekocht, omdat ik een Nepalees nummer wilde zodat ik gratis gebeld kan worden. We vertrokken naar een klein dorpje in de buurt, waar ze mobieltjes verkopen. Ze hebben hier geen ‘echte’ mobieltjes: alleen namaak-Nokia’s. Verder geen keus, dus het moest maar. 2500 rupees betaald, ongeveer 25 euro. Ze hebben hier geen simkaarten, we moeten nog een nachtje wachten. Eenmaal terug bleek mijn mobiel niet te werken, hij liep steeds vast waardoor je er vrij weinig mee kon. De mensen hier waren er van overtuigd dat het de batterij was, dus zijn ze terug gegaan om een nieuwe batterij voor me te halen. Nadat bleek dat het nu nog steeds niet werkte, besloten we om morgen terug te gaan. Meer geluk morgen, hopelijk.

De avond was weer erg gezellig, na het eten bleek dat de groep mannen en de prostituees weer aanwezig waren. Gelukkig gingen deze naar het kampvuur, en ik besloot deze keer maar niet mee te gaan…

We hoorden dat de moslim-school toch open is, dus morgen kunnen we daar beginnen met lesgeven.


06-04

Vandaag voor het eerst naar de moslims, om ze les te geven. Het is een groep van ongeveer 15 jongens, leeftijd 8 t/m 15. Ze zijn onderverdeeld in twee groepen, juniors en seniors. We geven ze om de beurt les. Vandaag was mijn introductie, dus ik heb me voorgesteld en geprobeerd alle namen te onthouden. Daarna vooral spelletjes gespeeld, vanaf morgen begint het echte werk.

Daarna ontbeten, raar dat dat pas na het lesgeven is. Toen was het tijd om mijn mobiel om te wisselen. We zijn met de motor naar het dorpje gereden. Na veel gedoe ging de man akkoord, en hij heeft de nep mobiel omgewisseld voor een ECHTE tweedehands Nokia. Ik kreeg zelfs nog 1200 rupees terug.

De simkaart is vandaag wederom niet aanwezig, heel irritant. Dat is echt een irritant cultuurverschil: de mensen hier willen je niet teleurstellen. Als je vraagt wanneer de simkaart aanwezig is krijg je altijd hetzelfde antwoord: “maybe tomorrow” of “tomorrow”. Daarna blijkt dat het toch nog wat langer duurt, terwijl ik daar niet op reken. Even wennen, maar de mensen bedoelen het goed denk ik maar.

Deze avond aten we voor het eerst niet ‘thuis’: we gingen uit eten. Met de auto naar een dorpje gereden, en daar lokaal eten gegeten. Heel fijn, de kippen worden voor je neus geslacht en dan gebakken. Het was te eten, maar ik ben blij dat dit niet elke dag hoeft.s


07-04

Vandaag weer naar de moslim-school, om daar voor het eerst echt les te geven. We hebben het alphabet, wat anders is dan de Nepalese tekens, behandeld. Verder simpele zinnetjes zoals ‘I am ….’, en vervolgens lichaamsdelen. Toen was het alweer tijd. De kinderen zijn erg druk, en de lessen verlopen vrij chaotisch. De ‘echte’ leraren, die overigens geen Engels geven, hebben daar een goede oplossing voor. Ze hebben een stok, als de kinderen vervelend zijn krijgen ze een klap. De stok werd mij aangeboden, maar ik besloot voor de beschaafde aanpak te gaan. Alles geprobeerd op te lossen met woorden dus, is aardig gelukt.

Na de school heb ik ontbeten, en vervolgens mijn simkaart opgehaald. Voor de mensen die mij willen bellen: 009779808571328. Houdt wel rekening met het tijdsverschil, het is hier ongeveer 3 uur later. Ook rekening houden met de extra kosten voor jezelf, voor mij is het gratis.

Vandaag komt er een groep Nepalese leraren uit Kathmandu langs, om te kijken hoe de zaken er hier voorstaan. Ze geven les op ‘rijke’ scholen, anders dan hier dus. Hier is amper materiaal aanwezig, de kinderen hebben geen schriften en geen pennen. Gelukkig heb ik die meegenomen, dat komt goed uit.

Verder vanmiddag nog met de Young Leaders. We gaan een project starten, ik weet nog niet precies wat dat inhoudt ik hoor het vanmiddag.

Het is nu zeker dat de foto’s niet gaan lukken, het internet trekt het gewoon niet. Een normale webpagina laden duurt al meerdere minuten.

Dit was het weer voor nu, sorry dat ik jullie zo lang heb laten wachten! Zal proberen volgende update sneller te doen. Nogmaals, het is hier extreem moeilijk om op internet te komen!

David