Still @ Trisuli-Centre

Namaste,


07-04 (rest)

De groep leraren waren Christelijk, iets wat ik hier nog niet was tegengekomen. Allemaal keurig een pakje aan, het deed me een beetje aan het Vaticaan denken. Ze stelden de rondleiding erg op prijs, daarna vertrokken ze weer vrij snel.

Deze avond heb ik op het strand geslapen, omdat het zo belachelijk heet was. We hebben bij de waslijn een zeil opgehangen, en daar onder geslapen. Het was heerlijk koel, soms zelfs koud. Natuurlijk wel erg vroeg wakker, om 05:00 lukte het me echt niet meer om te slapen.


08-04

De ochtend begon weer met de moslimschool. Voor vandaag hebben we een spelletje voorbereid. Elk kind kreeg een blaadje met een kleur op zijn rug, vervolgens kreeg iemand de beurt en werd er een kleur genoemd. Die kleur moest dan aangetikt worden, tikkertje met kleuren dus. De kinderen blijven erg druk, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Ik heb wel het idee dat ze er echt wat van opsteken, dus we doen het in ieder geval niet voor niks. Daarna ongeveer hetzelfde spelletjes gedaan, alleen dan met getallen. Vervolgens nog een potje galgje, wat de kinderen heel goed afging. Het niveau ligt toch iets hoger dan ik dacht. De woordenschat is niet slecht, maar ze kunnen nog geen goede zinnen maken.

Later op de dag was het tijd voor computerles. Dit zal voortaan twee keer in de week plaatsvinden, op dinsdag en donderdag. De twee moslimkinderen die vandaag aan de beurt waren, begonnen om 2 uur, tot 3. Eigenlijk om kwart over 2, maar aan dat Nepalese te laat komen raak ik al aardig gewend. Ze hebben met een typprogramma en Word gewerkt. Om het wat leuker te maken (eigenlijk de enige reden waarvoor ze komen) mogen ze op het eind een spelletje spelen.

In de namiddag gingen we met de Young Leaders op stap, met als doel nieuwe leden te werven. We hebben twee nabije dorpjes bezocht, en aardig wat mensen opgetrommeld. Na dit uitje hebben we ongeveer 20 leden, voor de werving slechts 5 (actieve) leden. Missie geslaagd dus. Na het bezoek aan de dorpjes hebben we samen nog een wandeling gemaakt. Op het eindpunt nog even gezeten en van het uitzicht genoten, en vervolgens terug naar Trisuli-Centre.

Dit was de eerste avond sinds mijn verblijf hier dat we ‘uit eten’ gingen. Normaal gesproken wordt er hier gekookt en gegeten, maar vanavond was het anders. We gingen bij lokale mensen eten, een restaurant kun je het niet noemen. Was heel gezellig, het grootste gedeelte van de staff was mee. Na heel wat kip (geslacht waar je bij staat) kregen we ons eten. Het was te doen, maar als ik kan kiezen ga ik toch voor het eten hier.


09-04

Vandaag geen les, maar sport met de moslims. Nadat we ze opgehaald hadden, gingen we naar het strandje bij de rivier. We hadden voor iedereen ballonnen mee, en probeerden ze bij iedereen om de enkels vast te maken. DE bedoeling was dat ze ballonnen van anderen kapot zouden trappen, wie als laatste overblijft die wint. Het liep uit op een totale chaos, nog voordat we waren begonnen was de helft al kapot. De kinderen zijn extreem druk, bijna niet in de hand te houden, zeker niet met sporten. Na wat overleg besloten we om maar een voetbal te halen, hier hebben de kinderen zich de rest van de tijd prima mee vermaakt. Op een paar incidenten na (veel vechtpartijtjes, zand in ogen…) was het toch geslaagd.

Vandaag is Tony (de grote baas) gearriveerd, en je merkt gelijk dat er een andere sfeer hangt: iedereen is op zijn hoede en probeert een wit voetje te halen. Tony zelf kan erg zeuren en schreeuwen, maar uiteindelijk krijgt hij zijn zin (‘Yes sir, of course sir, why not sir’). Eerlijk gezegd ben ik blij als hij weer weg is, want het wordt er niet bepaald gezelliger op. Ik heb verder geen problemen met hem, tegen mij doet hij normaal. Hij kan leuke verhalen vertellen over de verschillen in de Westerse en Nepalese cultuur. Verder maakt hij de Nepalezen belachelijk waar ze bij staan (‘If there was an Olympic medal of the slowest way of doing something, Nepal would win it everytime’).

Vandaag zijn er nieuwe vrijwilligers gearriveerd, die hier een nachtje zullen verblijven. We hebben de omgeving geprobeerd op te ruimen, de meeste mensen hier gooien al hun vuil gewoon de straat op. Na zo veel mogelijk verzameld te hebben, werd het onder toeziend oog van Tony verbrand. Ze doen hier niet moeilijk over plastic verbranden; het gaat allemaal gewoon de oven in.

In de avond was er een kampvuur, dit keer zonder prostituees. Een lokaal drankje, ‘tumba’, geprobeerd. Heel smerig, het is warm en best wel sterk. Die sla ik de volgende keer over.


10-04

Vanochtend zijn we naar het sportveld gelopen, om dit aan de nieuwe vrijwilligers te laten zien. Het aparte was dat ik dit ook nog niet had gezien, met als gevolg een flinke scheldpartij van Tony’s kant. Hij was uiteraard niet boos op mij, maar op de mensen die hier werken en het mij niet hebben laten zien.

Het sportveld zelf is ongeveer 20 minuten lopen, net iets te ver om het vaak te gebruiken. Niet heel bijzonder verder, gewoon een groot grasveld.

De raft was toch nog niet helemaal klaar, er moest nog een laag overheen. Meneer Tony kwam kijken, en natuurlijk was het weer niet goed. De knopen waren niet veilig genoeg, er moest veel overnieuw gebeuren. Op zich heeft hij wel gelijk, maar het blijft irritant. Uiteindelijk alles afgerond, en toen was het tijd om de raft voor het eerst in het water te laten. De stroming hier is vrij sterk, dus het is de bedoeling dat er altijd een reddingszwemmer bij is, voor de veiligheid. Die zijn hier genoeg natuurlijk, allemaal raftbegeleiders. De kinderen hadden veel plezier, leuk om te zien waar je het voor doet.

‘s Avonds was het feest: Tony was weg. Gezellig met z’n allen wat gedronken, was best laat geworden.


11-04

Vandaag ben ik vrij, ook wel eens lekker. Veel gelezen, en een beetje geslapen overdag. Het is hier zo heet dat iedereen er erg slaperig van wordt, ik ook dus.

Mijn trekking is van dinsdag tot zondag, ik ben benieuwd hoe dat gaat worden. Dinsdagochtend vertrek ik met de bus naar Pokhara, waar mijn trekking zal starten. Ik kan jullie tijdens de trekking niet op de hoogte houden, met een beetje geluk gaat dat maandag (misschien zelfs zondag) lukken.

Dit was het weer voor nu, tot de volgende keer.

David